بررسی روند رشد بذر و تاثیر اسید جیبرلیک بر سفتی هسته انار

این پژوهش به منظور بررسی اثر برخی از تنظیم کننده های رشد و همچنین آنتی بیوتیک استرپتومایسین بر برخی از ویژگی های میوه انار با تاکید بر ویژگی های دانه و به ویژه سفتی هسته صورت پذیرفت. پژوهش حاضر در قالب 3 آزمایش متفاوت صورت گرفت. آزمایش اول به منظور تعیین اثر جیبرلیک اسید بر ویژگی های دانه انار انجام گرفت. بدین نحو که جیبرلیک اسید در غلظت های 0، 1، 10، 50 و 100 میلی گرم در لیتر و در 3 زمان تشکیل میوه، 4 و 8 هفته پس از آن روی درختان بالغ رقم ملس یزدی پاشیده شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی جیبرلیک اسید در غلظت های بالای 50 و 100 میلی گرم در لیتر با تغییر وزن پوست درصد بخش خوراکی میوه را تغییر داد، به طوری که در زمان تشکیل میوه درصد پوست را افزایش ولی در مراحل بعدی کاهش آن را به دنبال داشت. غلظت های بالای جیبرلیک اسید تاثیری بر تجمع فیبر در پوسته هسته نداشت. همچنین موجب کاهش اندازه آریل ها شد. درحالی که کاربرد جیبرلیک اسید در غلظت 10 میلی گرم در لیتر در 4 هفته ابتدایی با کاهش درصد فیبری شدن پوسته سختی دانه را کاهش داد. در آزمایش دوم تاثیر تیمار با ایندول استیک اسید، کینتین و استرپتومایسین به ترتیب با غلظت های 10، 10 و 200 میلی گرم در لیتر در 3 زمان ذکر شده روی درختان بالغ ملس یزدی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد استرپتومایسین به ویژه در مراحل اولیه تشکیل میوه منجر به کاهش درصد فیبری شدن پوسته، کاهش وزن خشک هسته شده و افزایش اندازه آریل ها شد، در نتیجه منجر به افزایش کیفیت میوه گردید. ولی با افزایش وزن و ضخامت پوست کاهش درصد بخش خوراکی میوه را به دنبال داشت. کاربرد ایندول استیک اسید اگرچه تاثیری در کاهش سفتی هسته و تجمع فیبر در پوسته نداشت، اما با تحریک رشد آریل ها موجب درشت شدن آن ها شد. ایندول استیک اسید تاثیر قابل توجهی بر صفات دیگر نداشت. تیمار کینتین با کاهش وزن و ضخامت پوست، منجر به افزایش بخش خوراکی میوه شد، این درحالی بود که کینتین اندازه آریل ها، اندازه هسته و وزن خشک آن ها را کاهش داد. همچنین کاربرد کینتین در زمان تشکیل میوه کاهش درصد بخش فیبری شده پوسته را به دنبال داشت. در آزمایش سوم روند رشد میوه و هسته و همچنین روند تشکیل و فیبری شدن هسته در ارقام ترش زابل، ملس یزدی، زاغ یزدی و راور کرمان مورد بررسی قرار گرفت. در این میان منحنی رشد میوه به دست آمده از رقم ترش زابل به منحنی سیگموئید مضاعف نزدیک بود. درحالی که در رقم های دیگر منحنی سیگموئید ساده به دست آمد. رقم های مورد مطالعه از نظر روند رشد هسته شباهت های زیادی داشته به نحوی که پس از یک دوره رشد سریع هسته در چند هفته ابتدایی، سرعت رشد آن کاهش و به مرور ثابت شد. مطالعه روند فیبری شدن هسته نشان داد که تجمع فیبر در پوسته از همان هفته ابتدایی رشد میوه آغاز می شود. هسته در ارقام ملس یزدی و ترش زابل به سرعت سخت شده در حالی که در ارقام زاغ یزدی و راور کرمان روند تجمع فیبر طولانی تر بوده و تا زمان برداشت ادامه پیدا کرد. نتایج نشان داد که رقم سخت دانه ترش زابل هسته های درشت تر داشته و علاوه بر آن بخش بیش تری از پوسته نیز فیبری شده بود، درحالی که در رقم بی هسته راور کرمان، اندازه بخش چوبی کوچک تر بوده و بخش بسیار کم تری از ضخامت پوسته را مواد فیبری تشکیل داده بود.